Μια μεγάλη προσωπικότητα της διεθνούς αριστεράς, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, βρίσκεται στο πάνθεον των μαρξιστών στοχαστών – αλλά εκτός από αγωνίστρια, υπήρξε και μια μοναδική γυναίκα με αγάπη για τη ζωή, θάρρος και επαναστατική αποφασιστικότητα. Σε μια εποχή όπου οι γυναίκες ήταν περιορισμένες στις οικιακές ασχολίες, η Ρόζα όρμησε μέσα στον κόσμο: το βιβλίο περιγράφει με εικόνες τη μυθιστορηματική της ζωή, πώς ξεπέρασε την αναπηρία της, πώς άφησε πίσω της την πολωνική επαρχία και έγινε πολίτης –και επαναστάτρια– της Ευρώπης.
Μια μοναδική βιογραφία, που κυκλοφορεί στα ελληνικά ταυτόχρονα με την πρωτότυπη αγγλική έκδοση.
Ως δημοσιογράφος που ζει στη Μόσχα, η Μάσα Γκέσεν βίωσε από πρώτο χέρι αυτή την ιστορία και για το βιβλίο της χρησιμοποίησε στοιχεία και πηγές που κανένας άλλος συγγραφέας δεν έχει αξιοποιήσει. Η εξιστόρηση του τρόπου με τον οποίο ένας «απρόσωπος» άνθρωπος ελίχτηκε για να φτάσει στην απόλυτη –και απόλυτα διεφθαρμένη– εξουσία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού μη λογοτεχνικού πεζογραφήματος.
“Στις «Χαµηλές Πτήσεις» ο Αρκάς επενόησε ένα παιδί-θαύµα µε διαβολικό πνεύµα αµφισβήτησης και αναρχική διάθεση ισοπέδωσης των πάντων. Πρώτος και εύκολος στόχος του ο µπαµπάς σπουργίτης, συναισθηµατικά τσακισµένος από την προδοσία και τη φυγή της συζύγου του, αλλά και αφοσιωµένος οπαδός κάθε µικροαστικής αξίας. Οι «Χαµηλές Πτήσεις» λαµβάνουν χώρα σε άθλιες ταράτσες, σε γείσα ερειπωµένων νεοκλασικών, σε φουγάρα και ξεδοντιασµένες κεραίες τηλεοράσεων, πλάι σε πλυσταριά και ηλιακούς θερµοσίφωνες. Πρόκειται για την Αθήνα και όχι για τη Νεφελοκοκκυγία. Είναι η Αθήνα του σήµερα – κάπου αναγνωρίζουµε και τον µπετονένιο πύργο της. Τα πουλιά πια δεν ζουν στη φύση εφόσον και το δάσος είναι ένας συµβολικός, προκατασκευασµένος «τόπος». Ο µικρός µε τη σειρά του µισεί το δάσος. «Ο καθαρός αέρας του δάσους βοηθάει πολύ την ανάπτυξη» επιµένει παρ’ όλα αυτά ο µπαµπάς του. «Να το πεις αυτό στους επτά νάνους» είναι η ανοικτίρµων απάντηση του µικρού”. Μάνος Στεφανίδης
Όπου κι αν πας, πάω κι εγώ, πόσο ταιριάζουμε εμείς οι δυο!
Είναι ντουέτο φοβερό ο Σκίουρος κι ο Αρκούδος. Όποιον θέλεις ρώτα! Όταν όμως θελήσει
να μπει στην παρέα τους μια αλανιάρα κότα, θα μπορέσουν να της κάνουν χώρο ανάμεσα στα φώτα;
Μια εύθυμη, ξεσηκωτική ιστορία που μιλάει για την αρμονία που δημιουργεί μια ειλικρινής φιλία και την ανάγκη που νιώθουμε όλοι μας να ανήκουμε σε μια παρέα.
Από τους δημιουργούς του αγαπημένου «Μαζί σου κι εγώ».
«Αυτό το καλοκαίρι θα περάσω ζάχαρη!»
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το 1921, η Χιωτοπούλα Μυρτώ ετοιμάζεται να επισκεφτεί τους συγγενείς της στη γειτονική Σμύρνη για να περάσει το καλοκαίρι μαζί τους. Οι διακοπές στη «Σμύρνη των θαυμάτων» είναι πάντα μαγικές και επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις για μικρούς και μεγάλους.
Αλίμονο, κάπου μακριά ηχούν τα τύμπανα του πολέμου… Όμως, τι κι αν τα σύννεφα πάνω από τη Μικρά Ασία πυκνώνουν; Οι κάτοικοι του «Παρισιού της Ανατολής» απολαμβάνουν τις χάρες της πιο θαυμαστής πόλης.
Ένα βιβλίο για τη ζωή στη Σμύρνη στις αρχές του 20ού αιώνα, και τις αναπάντεχες και ξεχωριστές ομορφιές μιας από τις πιο ξακουστές πόλεις του ελληνισμού.
Είναι η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας, προορισμένης να ζει εκεί όπου όλα ήταν ζεστά και μαλακά, που ρούφαγαν οι άνθρωποι τα μπερκέτια και την αγάπη ο ένας του άλλου. Μπροστά από τα δίδυμα κοριτσάκια, το Κατινάκι και τη Μαρίτσα, περνάνε όσα σημάδεψαν το λαό της Ιωνίας, από τις ευτυχισμένες μέρες ως το αναγκαστικό ρίζωμα στους προσφυγικούς συνοικισμούς.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για την ανέγερση ναού προς τιµήν του Αγίου Χρυσοστόµου Σµύρνης.
“Σκληρό, ρεαλιστικό, συγκινητικό ιστορικό μυθιστόρημα από την Ελένη Δικαίου που αισθάνεσαι ότι δεν θέλει την παραγραφή της μνήμης, ούτε και την παραχάραξη της ιστορίας σε μια εποχή όπου το στρογγύλεμα και η πολιτική ορθότητα των ισορροπιών φύονται γρηγορότερα κι από τα μανιτάρια μετά τη βροχή. Η γραφή της σε αρκετά σημεία είναι καθηλωτική, η συνοχή των γεγονότων με το παρόν καλοδουλεμένη, ενώ φανερά απέχει του εκβιασμένου μελοδραματισμού και των συναισθηματικών εξαναγκασμών, καθώς η συγκίνηση έρχεται αβίαστα από την φυσική σκληρότητα των γεγονότων και την προσεγμένη αφήγηση. […]
Εν τέλει η Ελένη Δικαίου αντικατοπτρίζει μέσα από τον ρεαλισμό της θλιβερής πραγματικότητας πέριξ του 1922, ολόκληρο τον παραλογισμό όσων σπέρνουν πόλεμο, φωτιά και προσφυγιά, συνθέτοντας μέσα από τις φλόγες της Σμύρνης έναν αντιπολεμικό θρήνο και έναν ύμνο στο χρέος.”
Το πέρασμα πέντε γυναικών και ενός μωρού –γιαγιά, μάνα, τρία μικρά κορίτσια κι ένα αβάφτιστο αγόρι– από το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη, το 1922, με βάση πραγματικές μαρτυρίες. Οι εφτά άντρες της οικογένειας έμειναν πίσω και δεν άφησαν κανένα ίχνος, σαν να τους ρούφηξε η γη.
Ο αναγνώστης του Η Σµύρνη στις φλόγες θ’ ανακαλύψει πως τα αιµατηρά γεγονότα της καταστροφής της Σµύρνης φωτίζονται µε µεγάλη µαεστρία από την ποιητική γλώσσα του Αρίτζις, ο οποίος πέρα από την αφήγηση έχει τη ικανότητα να αναπλάθει πολύ ζωντανά εικόνες και καταστάσεις.
Το 1922 συνέβη η µεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισµός. Για πρώτη φορά µετά από 3.000 χρόνια έπαυσε να αναπτύσσεται ο ελληνικός πολιτισµός στη µία από τις δύο ακτές που τον γέννησαν.
50 ερωτήσεις και απαντήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΠολιτική απορρήτου