Ήταν άνοιξη του 1919 όταν ο μπαμπάς υποσχέθηκε στον Λευτέρη ένα ποδήλατο. Εκείνες τις μέρες ελληνικές σημαίες γέμιζαν τον χάρτη και στόλιζαν τα μπαλκόνια. «Ήρθαν οι Έλληνες!» Ο καιρός περνούσε και ο Λευτέρης παρέα με τον φίλο του τον Ασλάν σεργιάνιζαν στην προκυμαία του Και. Σχεδίαζαν ταξίδια κι έκαναν όνειρα για το μέλλον. Ήταν Σεπτέμβριος του 1922 όταν οι ελληνικές σημαίες κατέβηκαν, τα όνειρα έγιναν εφιάλτες και τα ταξίδια ήταν πλέον χωρίς επιστροφή. «Αντίο, Σμύρνη»
ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΧΡΟΝΙΚΟΥ 2008 Tο έπος της Mικρασιατικής εκστρατείας και ο ακάνθινος στέφανος των ξεριζωμένων μέχρι τη Nέμεση των ανθρώπων και της ιστορίας. Ένα βιβλίο που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα καθώς τα συγκλονιστικά γεγονότα τρέχουν με κινηματογραφική ταχύτητα.
Στο βιβλίο αυτό ο βραβευμένος συγγραφέας επανέρχεται στη Σμύρνη την τραγική περίοδο 1919-1922. Βλέπει όμως τα γεγονότα μέσα από τη σχέση δύο μεγάλων προσωπικοτήτων και πρωταγωνιστών: του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί την εγκυρότερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ για την καταστροφής της Σμύρνης, μιας από τις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας του 20ού αιώνα. Όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί σχετικά, αναφέρονται εκτενώς στο παρόν έργο της Ντόμπκιν.
Στο βιβλίο δίνεται με λεπτομέρειες το πολύπλοκο ιστορικό υπόβαθρο της πανωλεθρίας καθώς και τα επακόλουθά της, στα οποία περιλαμβάνεται και η για πολλά χρόνια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να απαλειφθεί η αλήθεια από την ιστορική μνήμη.
Πρώτος Έπαινος στον «Πανελλήνιο Διαγωνισμό Βιβλίων Μικρασιατικού Περιεχομένου Εκδόσεως 2013-2014-2015 εις μνήμην Πάνου Κ.Χαλδέζου» της Εστίας Ν.Σμύρνης
Τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της διαδικασίας μετασχηματισμού της (1908-1923) προκαλούσαν πάντα μια αμφιθυμία.
Το βιβλίο αυτό εκφράζει την ανάγκη να παρουσιαστεί η διαδικασία μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους-κράτους και να αποσαφηνιστούν αδιερεύνητα στοιχεία της ιστορίας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί, δίχως αµφιβολία, τη µεγαλύτερη τραγωδία που γνώρισε ο νεότερος ελληνισµός. Δεν ήταν τόσο ο ενταφιασµός στα χαλάσµατα της Σµύρνης της πολιτικής της Μεγάλης Ιδέας. Ήταν κυρίως ο αφανισµός και η προσφυγοποίηση των ελληνικών κοινοτήτων της Ανατολίας υπό συνθήκες πρωτοφανείς, που δικαιολογηµένα προκαλούν αισθήµατα πικρίας αλλά και οργής. Ήταν, επίσης, η ενδυνάµωση του Εθνικού Διχασµού που επί δεκαετίες υπονόµευσε τη συνοχή του Έθνους και, ως εκ τούτου, την ευηµερία του.
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα κρίσιµα ερωτήµατα που σχετίζονται µε τα πώς και τα γιατί της µικρασιατικής περιπέτειας και καταστροφής.
«Αυτό το καλοκαίρι θα περάσω ζάχαρη!»
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το 1921, η Χιωτοπούλα Μυρτώ ετοιμάζεται να επισκεφτεί τους συγγενείς της στη γειτονική Σμύρνη για να περάσει το καλοκαίρι μαζί τους. Οι διακοπές στη «Σμύρνη των θαυμάτων» είναι πάντα μαγικές και επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις για μικρούς και μεγάλους.
Αλίμονο, κάπου μακριά ηχούν τα τύμπανα του πολέμου… Όμως, τι κι αν τα σύννεφα πάνω από τη Μικρά Ασία πυκνώνουν; Οι κάτοικοι του «Παρισιού της Ανατολής» απολαμβάνουν τις χάρες της πιο θαυμαστής πόλης.
Ένα βιβλίο για τη ζωή στη Σμύρνη στις αρχές του 20ού αιώνα, και τις αναπάντεχες και ξεχωριστές ομορφιές μιας από τις πιο ξακουστές πόλεις του ελληνισμού.
Είναι η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας, προορισμένης να ζει εκεί όπου όλα ήταν ζεστά και μαλακά, που ρούφαγαν οι άνθρωποι τα μπερκέτια και την αγάπη ο ένας του άλλου. Μπροστά από τα δίδυμα κοριτσάκια, το Κατινάκι και τη Μαρίτσα, περνάνε όσα σημάδεψαν το λαό της Ιωνίας, από τις ευτυχισμένες μέρες ως το αναγκαστικό ρίζωμα στους προσφυγικούς συνοικισμούς.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για την ανέγερση ναού προς τιµήν του Αγίου Χρυσοστόµου Σµύρνης.
“Σκληρό, ρεαλιστικό, συγκινητικό ιστορικό μυθιστόρημα από την Ελένη Δικαίου που αισθάνεσαι ότι δεν θέλει την παραγραφή της μνήμης, ούτε και την παραχάραξη της ιστορίας σε μια εποχή όπου το στρογγύλεμα και η πολιτική ορθότητα των ισορροπιών φύονται γρηγορότερα κι από τα μανιτάρια μετά τη βροχή. Η γραφή της σε αρκετά σημεία είναι καθηλωτική, η συνοχή των γεγονότων με το παρόν καλοδουλεμένη, ενώ φανερά απέχει του εκβιασμένου μελοδραματισμού και των συναισθηματικών εξαναγκασμών, καθώς η συγκίνηση έρχεται αβίαστα από την φυσική σκληρότητα των γεγονότων και την προσεγμένη αφήγηση. […]
Εν τέλει η Ελένη Δικαίου αντικατοπτρίζει μέσα από τον ρεαλισμό της θλιβερής πραγματικότητας πέριξ του 1922, ολόκληρο τον παραλογισμό όσων σπέρνουν πόλεμο, φωτιά και προσφυγιά, συνθέτοντας μέσα από τις φλόγες της Σμύρνης έναν αντιπολεμικό θρήνο και έναν ύμνο στο χρέος.”
Το πέρασμα πέντε γυναικών και ενός μωρού –γιαγιά, μάνα, τρία μικρά κορίτσια κι ένα αβάφτιστο αγόρι– από το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη, το 1922, με βάση πραγματικές μαρτυρίες. Οι εφτά άντρες της οικογένειας έμειναν πίσω και δεν άφησαν κανένα ίχνος, σαν να τους ρούφηξε η γη.
Ο αναγνώστης του Η Σµύρνη στις φλόγες θ’ ανακαλύψει πως τα αιµατηρά γεγονότα της καταστροφής της Σµύρνης φωτίζονται µε µεγάλη µαεστρία από την ποιητική γλώσσα του Αρίτζις, ο οποίος πέρα από την αφήγηση έχει τη ικανότητα να αναπλάθει πολύ ζωντανά εικόνες και καταστάσεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΠολιτική απορρήτου